2.5

(((Pisałam w ciszy, bo jestem już w sumie spóźniona, za dziesięć minut muszę wyjść! ofjidsjgis)))

Dzień dziewiętnasty; 19 listopada

Tego dnia Ronnie wyszła ze szpitala. Nadal była bardzo poobijana, ale jej stan zdecydowanie się polepszył. Dowiedziałem się, że wpadła pod samochód, kiedy biegła na autobus, bo była już spóźniona. Oczywiście, zezłościłem się na nią, bo naraziła swoje życie dla głupiej frekwencji na spotkaniu rodzinnym, ale to szybko minęło i ustąpiło miejsca współczuciu.

- Hej, stary, słyszałem, że Veronica miała wypadek - przyszedł do mnie Luke i podał mi rękę w ten charakterystyczny sposób. On sam też czuł się o wiele lepiej i przestał mamrotać o jakichś sieciach.

- Tak, umm... - przygryzłem wargę, temat Ronnie nadal nie był dla mnie zbyt przyjemny. - Ale już jest okej. - dodałem po chwili.

- Mam nadzieję, polubiłem ją, gdy ją lepiej poznałem. I gdy patrząc na nią nie myślę o nich...

- Luke, w porządku? - zmarszczyłem w brwi.

- Um, tak, oczywiście. Wybacz, muszę już iść. Na razie, Cal!

- Cześć... - wypowiedziałem cicho za biegnącym już Hemmingsem. Wzruszyłem ramionami i usiadłem przy stoliku. To znowu ta głupia pora lunchu. Ale nie. Tym razem nie będzie głupia. Wstałem korzystając z nieobecności Ronnie i ruszyłem do stolika chłopców, gdzie dwa miejsca były wolne - jedno moje, stare, i jedno Lucasa.

- Hej, Hoodie! - Michael uśmiechnął się do mnie. Odwzajemniłem gest i wymieniłem krótkie przywitanie z Ashtonem.

- Więc książę nie siedzi z księżniczką? - spytał Mike chichocząc. Przewróciłem oczmi, a wtedy za moimi plecami rozległ się cichutki głos.

- Najwidoczniej nie.

Odwróciłem się i ją zobaczyłem. Miała spuchniętą wargę, nadal, i ranę biegnącą przez pół policzka. Wcześniej jej nie miała, pomyślałem i zmarszczyłem brwi.

- Miłego lunchu, Calum.

I odwróciła się, ruszając w stronę naszego zwykłego stolika. Zauważyłem, że bardzo ciężko jej się ruszać, więc już prawie wstałem i pomogłem jej w bezpiecznym dotarciu na miejsce, jednak ona się przewróciła i zaczęła zwijać z bólu. Prawie cała szkoła zaczęła się z niej śmiać, a ona tylko jęczała, skręcając się na ziemi. Krzyczała coś, ale jej nie usłyszałem. Podszedłem więc bliżej niej i wtedy zrozumiałem jej słowa.

- Calum, proszę, pomóż mi!...

Stanąłem w miejscu patrząc na bezradną brunetkę na podłodze, po czym odwróciłem się na pięcie i zignorowałem ją. Wróciłem do stolika.

- Stary... Jesteś chujem - skwitował moje zachowanie Luke, który musiał przyjść w trakcie mojej niedługiej nieobecności.

- Wiem o tym. Ale tak będzie dla niej najlepiej, zapomni o mnie...

- Pierdolenie - skrzywił się Ashton i wziął bułkę w ręce.

Resztę lunchu spędziliśmy w ciszy.

Po lekcjach podszedłem do szafki, żeby włożyć do niej książki, jednak kiedy ją otworzyłem, ze środka wypadł liścik zaadresowany do mnie. Otworzyłem szeroko oczy. To na pewno Veronica.

Schowałem go więc do plecaka z obietnicą, że go nie otworzę.

------------------

Jest tak cholernie krótko, ale cieszcie się, że w ogóle jest, bo męczyłam się z nim okropnie. Po prostu wszystko, WSZYSTKO, co napisałam, było beznadziejne. vnjbnksdjkbsjd

Dziękuję za ''wenę'' @5secofallie, znowu mi pomogłaś. Zasłużyłaś na jakiś order z ziemniaka czy coś, ahhaaahahhah :D

Zostało tylko 8 dni konkursu! Dalej możecie przesyłać zdjęcia Caluma i Veroniki, które kojarzą się wam ze Studniową. Przypominam maila: cedricellina@gmail.com :)

Hashtag #Studniowa działa tylko do końca rozdziału 2! 

Rozdziały 3 i 4 będą się nazywać...

PAM PAM PAM......

Za Rogiem! :D <33333

Więc wtedy obowiązywać będzie hashtag #ZaRogiem, oryginalne, hahahahhaha XD

Dlatego musicie używać #Studniowa, żeby się z nim pożegnać! <3

No to w sumie tyle, hahahahha

A, jeszcze nie!

Ogłaszam konkurs, w którym są do wygrania SPOILERY! Jeee!

Wystarczy zgadnąć, ile mam lat.

DOTYCZY TWITTEROWICZÓW Z WYJĄTKIEM @luvmyaustin *wybacz, słonko, hahahah*

Kocham was mocno! x