2.19

(((Piosenki do części:
- Ed Sheeran - Tenerife Sea
- We The Kings - Sad Song *nie, wcale nie przez cienia, znałam to już wcześniej*)))


WAŻNA NOTATKA :)

Dzień dziewięćdziesiąty pierwszy; 31 stycznia

Minęło sześć dni od licytacji.

Sześć dni.

A ja nadal siedzę w pokoju gościnnym domu państwa Darkstone, wychodząc jedynie do toalety albo na posiłki, w trakcie których w ogóle się nie odzywam. Ronnie próbowała podjąć rozmowę ze mną kilka razy, jednak poddała się, kiedy po raz kolejny nie usłyszała żadnej odpowiedzi. Zależało mi na niej, oczywiście, i gdybym tylko rozmawiał z kimkolwiek, to z nią w pierwszej kolejności. Ale nie rozmawiałem.

Dnia dziewięćdziesiątego pierwszego było jednak inaczej.

Veronica zapukała delikatnie, po czym otworzyła drzwi ,,mojego" pokoju.

- Mogę?

Skinąłem w milczeniu i spojrzałem w sufit. Leżałem na plecach na wielkim, miękkim (i swoją drogą na pewno niesamowicie drogim) łóżku, myśląc nad sensem tego wszystkiego. Po co zabierają mi dom? Nie wystarczy, że odebrali mi matkę?

- O co chodzi, Calum? - spytała troskliwym tonem, a mi zachciało się płakać. Zawsze się o mnie troszczyła, nie ważne, co zrobiłem. - Coś nie tak? Czemu ze mną nie rozmawiasz?

- Nie chodzi o ciebie, Ronnie, jak w ogóle mogłaś tak pomyśleć? - pokręciłem głową, a ona usiadła na brzegu łóżka.

- W takim razie, dlaczego tak się na nas zamknąłeś?

- Mój dom, ten sam, w którym się urodziłem i mieszkałem całe życie, został wylicytowany. I nawet nie wiem, przez kogo.

- Ja wiem - odezwała się cicho, a ja usiadłem.

- Wiesz? Skąd?

- Ja... Calum, nie przyszłam tutaj, żeby rozmawiać z tobą o domu.

- W takim razie po co przyszłaś? - burknąłem, a ona złapała mnie za rękę. Wstrzymałem oddech.

- Źle ostatnio reagujesz na mnie, w każdym możliwym znaczeniu tego słowa.

- Co? - zmarszczyłem brwi.

- Na przykład teraz, kiedy tylko dotknęłam twojej dłoni, zamarłeś bez ruchu. Jestem pewna, że przestałeś oddychać.

- Wcale nie - odparłem i cicho wypuściłem powietrze, które wstrzymywałem, tak żeby tego nie zauważyła.

- Widziałam to - pokręciła głową.

Odwróciłem wzrok i zabrałem rękę z jej uścisku.

- Powiedz mi, co jest nie tak? - spróbowała jeszcze raz.

- Veronica, bądź ze mną szczera. Wiedziałaś od razu, kto wylicytował dom, prawda?

- Tak - przyznała i spojrzała mi prosto w oczy. - To dlatego się do mnie nie odzywałeś?

- Nie. Dlaczego mi nie powiedziałaś?

- Bo bałam się cię zranić. Czemu tak na mnie reagujesz?

- Ostatnio tak właśnie reaguję na dotyk - wzdrygnąłem się. - Nie tylko twój. Każdy. Zauważyłaś, że się od was oddaliłem. Wolę być teraz sam.

- Calum... Czy ty... - urwała i przygryzła wargę. Spojrzałem na nią wyczekująco. - Chcesz wiedzieć, kto kupił twój dom?

Spojrzałem przed siebie niewidzącym wzrokiem.

- Tak - odpowiedziałem w końcu, a ona chwyciła mój podbródek i nakierowała mój wzrok na nią.

- Obiecaj mi, że nie będziesz mnie nienawidził przez to, że akurat ja ci to powiedziałam.

- Obiecuję - skinąłem. - Kto?

Ronnie westchnęła i przełknęła głośno ślinę.

- To my. My kupiliśmy ten dom.

Rozpadłem się. Siedziałem patrząc jej w oczy, a ona próbowała w nich coś wyczytać. Odsunąłem się od niej i podszedłem do okna, zaciskając dłonie w pięści.

- Calum...

- Nic nie mów - uciąłem.

- Ale...

- Po prostu się zamknij, Veronica! - warknąłem, a ona skuliła się w miejscu.

- Przepraszam - wyszeptała i wyszła. Tak po prostu. Patrzyłem w niebo, próbując się uspokoić. Ci ludzie, którym ufałem, którzy pozwolili mi zostać u siebie, kupili mój dom rodzinny. Cholera jasna!

Uderzyłem pięścią w biurko stojące koło okna. Jak oni mogli knuć za moimi plecami?!

- Ronnie! - zawołałem ją i zadrżałem na samą myśl o Darkstone'ach mieszkających w moim domu.

- Tak? - stanęła w progu z nadzieją.

- Powiedz twoim rodzicom, że nie mam im tego za złe. Utwierdzili mnie w decyzji - syknąłem z zaciśniętymi zębami i pięściami.

- Co? Calum, ja chyba nie rozumiem - błądziła wzrokiem po mojej twarzy.

- Wyprowadzam się.

- Jak to? Dokąd?!

- Do Adelaide.

- Z kim? Sam? Czy ty do reszty ogłupiałeś?! - krzyknęła i podeszła do mnie. - Wiesz, jak cholernie daleko to jest?!

- Wiem. Na tyle daleko, żebym nie pozabijał was wszystkich po kolei!

- Co, do cholery?! - spytał Tony stojący w progu pokoju. Odwróciliśmy się w jego stronę i wypowiedzieliśmy w tym samym momencie.

- Nie interesuj się!

- Co zamierzasz tam robić? Dopiero zacząłeś liceum, Hood!

- Jadę z Patricią - oznajmiłem i zacząłem pakować swoje rzeczy do kartonu. Rozpakowałem tylko jeden, wiedząc, że i tak nie będę mieszkał tutaj długo.

- I co? Znowu chcesz ją uwodzić, tak? - prychnęła, zakładając ręce na piersi. - Dlaczego tak bardzo cięto rozwścieczyło?!

- Hm, pomyślmy! Moja dziewczyna i jej rodzina, która tak bardzo mnie kochała, kupili mój dom rodzinny na licytacji! Pomyśl czasami, Veronica, do kurwy nędzy!

- Boże, myślałam, że nie jesteś na tyle głupi i zrozumiesz, Calum!

- Co? Co zrozumiem? No co?!

- To, że kupiliśmy ten cholerny dom dla ciebie!

- Trudno. Mogliście to ze mną uzgodnić. Jest wasz. Mój dom jest teraz w Adelaide.

Wraz z tymi słowami wyszedłem z pokoju i już miałem trzasnąć drzwiami, ale odwróciłem się na pięcie.

- Powiedziałem 'moja dziewczyna'? Przepraszam, pomyłka. Moja była dziewczyna.

I dopiero wtedy trzasnąłem drzwiami.

----------
Okej, wcale nie jest w porządku, kfndjvnjsdnbjsd

Jestem tak emocjonalnie roztrzęsiona przez tą część, że omg

Dobra, przejdźmy do notatki. Ze spraw mniej i bardziej ważnych:

- 10.000 już blisko! Z tej okazji urządzamy twitterowe party hard :D Piszcie swoje ulubione momenty albo takie, które po prostu zapadły wam w pamięć w hashtagu #Studniowa :)

- Zbliżamy się wielkimi krokami do Rogu Bańki Mydlanej i tym samym do zmiany wyglądu bloga. Prace 'techniczne' planuję na 3 sierpnia, 2 sierpnia zaś planuję dodać 2.20, który będzie epilogiem Studniowej.

- Rozwiązuję konkurs na szukanie kotów! Dziękuję za najczynniejszy udział @irwinxangelx i @clooming, jesteście super, dziewczyny! :D Oto lista miejsc, w których można było 'spotkać' kociaki:
* emotikonka kota w hashtagu #Studniowa
* emotikonka i napis w moim bio
* favikona bloga (czyli ten mały obrazek na karcie z blogiem)
* napis w opisie trailera na youtubie
* link do zdjęcia koło linka do szablonu
* mój komentarz w podstronie Rozdziały
* bohater w Obsadzie
* link w moim przypiętym tweecie
* napis w środku 2.18
* napis w notatce 2.18
Jedynie Ella znalazła wszystkie, Krzysia była blisko ;) Gratuluję wszystkim i dziękuję za udział.

- W związku z przejściem Studniowej na Róg Bańki Mydlanej hashtag #Studniowa przejdzie w hashtag #RógFF (ale dopiero po opublikowaniu części 3.1)

- Jeśli ktoś nie otrzymał spoilerów za przesłane do mnie koty to zgłaszać się jak najszybciej! Przepraszam, po prostu dostałam jednocześnie milion wiadomości z tym wszystkim i nie ogarnęłam, ale wydaje mi się, że wszyscy dostali to, co powinni ;)

- Dziękuję wszystkim za wszystko, co dotąd dla mnie zrobiliście, jesteście tak niesamowici, że aż nie potrafię tego opisać <3

- Lokowanie produktu: zapraszam na ff o Luke'u, pewnie je znacie, ale cicho XD #revengeff http://revenge-fanfiction.blogspot.com/ (obecnie trwają prace nad niespodzianką, dlatego nie można wejść na bloga, keep calm x)


To chyba wszystko, ahhahaha :D Bardzo was kocham i do następnego x